โครงสร้างเศรษฐกิจของประเทศบังกลาเทศสะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มการพัฒนาในภาคอุตสาหกรรมอย่างชัดเจน โดยในปี 2566 ภาคอุตสาหกรรมมีสัดส่วนประมาณร้อยละ 33 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ(GDP) เพิ่มขึ้นจากปีก่อนหน้า ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการขยายตัวของกิจกรรมทางเศรษฐกิจในกลุ่มการผลิต การก่อสร้างและภาคการแปรรูป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้าง เช่น ปูนซีเมนต์เหล็ก วัสดุก่อสร้าง และเครื่องจักร ซึ่งเป็นผลโดยตรงจากการลงทุนด้านโครงสร้างพื้นฐานและโครงการพัฒนาเมืองของรัฐบาล การเติบโตของภาคอุตสาหกรรมยังเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อความต้องการวัตถุดิบจากต่างประเทศ รวมถึงปูนเม็ด วัสดุก่อสร้าง และสินค้าขั้นกลาง ซึ่งเปิดโอกาสให้ประเทศคู่ค้ารวมถึงไทยสามารถขยายการส่งออกไปยังบังกลาเทศในกลุ่มสินค้าอุตสาหกรรมได้อย่างมีนัยสำคัญในอนาคต

กลุ่มอุตสาหกรรมพลังงานและเคมีภัณฑ์อุตสาหกรรมมีบทบาทสำคัญต่อการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของ ประเทศ ความต้องการพลังงานในรูปของไฟฟ้า น้ำมันและก๊าซธรรมชาติรวมถึงเคมีภัณฑ์ประเภทเรซิน เม็ด พลาสติกและเคมีภัณฑ์ขั้นต้น มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นตามการขยายตัวของภาคการผลิตสิ่งทอ ยานยนต์วัสดุก่อสร้าง และอุตสาหกรรมเบาอื่น ๆ ซึ่งต้องพึ่งพาวัตถุดิบนำเข้าเป็นหลัก

เนื่องจากบังกลาเทศยังคงขาดแคลนทรัพยากรพลังงานขั้นต้นและขีดความสามารถในการผลิต เคมีภัณฑ์ระดับอุตสาหกรรมภายในประเทศ จึงมีความจำเป็นต้องนำเข้าสินค้าในกลุ่มนี้อย่างต่อเนื่อง57 โดยเฉพาะจากประเทศที่มีศักยภาพในการผลิตในระดับภูมิภาค เช่น จีน อินเดีย เกาหลีใต้และไทย ทั้งนี้การ ขยายตัวของเมืองและเขตอุตสาหกรรมพิเศษ (Special Economic Zones – SEZs) ทั่วประเทศยังเป็นปัจจัย เร่งให้เกิดการลงทุนในโครงการพลังงานและการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐาน ทำให้ตลาดเคมีภัณฑ์และพลังงานมี แนวโน้มเติบโตในอัตราที่สูงขึ้นในช่วง 3–5 ปีข้างหน้า ซึ่งถือเป็นโอกาสสำคัญสำหรับผู้ประกอบการไทยในการ ขยายการส่งออกสินค้ากลุ่มนี้เข้าสู่บังกลาเทศอย่างมีประสิทธิภาพ

อุตสาหกรรมที่มีบทบาทสำคัญที่สุด คือ อุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่ม ซึ่งคิดเป็นสัดส่วน มากกว่า ร้อยละ 80 ของมูลค่าการส่งออกทั้งหมดของบังกลาเทศ และมีบทบาทสำคัญในการจ้างงานกว่า 4 ล้านคนในประเทศ แนวโน้มการขยายตัวของอุตสาหกรรมสิ่งทอในบังกลาเทศยังคงแข็งแกร่ง โดยได้รับแรง สนับสนุนจากค่าแรงที่แข่งขันได้ความชำนาญด้านแรงงาน การลงทุนจากต่างชาติในเขตเศรษฐกิจพิเศษ (SEZs) และความสามารถในการผลิตแบบครบวงจรตั้งแต่เส้นด้าย ผ้าทอ ไปจนถึงเสื้อผ้าสำเร็จรูป อุตสาหกรรมนี้ยังคงต้องพึ่งพาการนำเข้าวัตถุดิบคุณภาพสูง เช่น ผ้าทอฝ้าย (HS5209) และผ้าเดนิม (HS52094200) สำหรับการผลิตเพื่อส่งออก โดยเฉพาะสินค้าที่ต้องการมาตรฐานสูงจากผู้ซื้อในยุโรปและ อเมริกาเหนือ สถานการณ์ดังกล่าวชี้ให้เห็นถึงโอกาสในการส่งออกวัตถุดิบสิ่งทอจากประเทศไทย ซึ่งสามารถ ตอบสนองต่อความต้องการของตลาดปลายน้ำในบังกลาเทศได้อย่างมีศักยภาพ